Bölümler | Kategoriler | Konular | Üye Girişi | İletişim
İbnu'l-Kayyım fıkıh ve itikatta güvenilir bir kaynak değildir
İbnu'l-Kayyım
Zâhid el-Kevserî'nin, ulema tarafından, hocası İbn Teymiyye'nin izinden ayrılmadığı belirtilmiş olan İbnu'l-Kayyım hakkındaki tavrı da İbn Teymiyye konusundaki tavrı gibidir. "İbn Teymiyye'nin gözüyle görür, İbn Teymiyye'nin kulağıyla işitir"[17] dediği İbnu'l-Kayyım'a da ağır eleştiriler yöneltmiştir.
İbnu'l-Kayyım tarafından kaleme alınmış olan, el-Kasîdetu'n-Nûniyye adıyla maruf â6.000 kadar beyitten oluşanâ manzum eser, teşbih ve tecsim içeren ifadeleri sebebiyle Takiyyuddîn es-Sübkî'nin tenkidine maruz kalmıştır. es-Seyfu's-Sakîl fi'r-Redd alâ İbn Zefîl adlı bu tenkit, Mısır'da "Selef Akîdesi" adı altında yayılmaya başlayan akımın tesirini kırmak maksadıyla geçtiğimiz yüzyılın ortalarına doğru el-Kevserî merhumun kıymetli ta'likleriyle birlikte basılmıştır. Asıl reddiyenin sahibi olan es-Sübkî, sözkonusu kasidenin tamamını değil, sadece tehlikeli görüşler içeren beyitlerini zikrederek tenkide tabi tutmuştur. Mutedil tavrıyla dikkat çeken bir âlim olmasına rağmen, bu reddiyeyi kaleme alırken üslubunun yer yer sertleştiği dikkat çekmektedir. Bunun sebebi, kasidede yer alan kimi beyitlerde teşbih ve tecsim inancına karşı çıkanlara yöneltilen ithamların dozunun kaçırılmış olmasıdır.
el-Kevserî merhum bu reddiyeye yazdığı ta'liklere Tekmiletu'r-Radd alâ Nûniyyeti İbni'l-Kayyım[18] adını vermiş ve es-Sübkî'nin kısaca değinip geçtiği veya hiç değinmediği hususlara da yer vermiştir. Bu sebeple "tekmile", eserin aslından daha hacimlidir.
[17] es-Seyfu's-Sakîl'e yazdığı takdim yazısı, 9.
[18] Mısır'da 1356/1937 tarihinde basılmıştır.
Kaynak: Ebubekir Sifil
İbn-i Kayyîmâın İntihalciliği (Eser ve Fikir hırsızlığı)
Bir kimse ilimle ilgisi olup da İbni Kayyım'ın teliflerini ve İbni Abdülvehhab'ın risalelerini tarafsız olarak insaf gözüyle mütalaa ederse, ikisinin de İbni Teymiyye'nin görüşlerini taklid ettiklerini ve onun reylerine aşık olduklarını; İbni Kayyım'ın ayrıca şeyhinin (İbni Teymiyye'nin) şazz (kaideye uymayan) görüşlerini sıkıca müdafaa ettiğini görecektir. İbni Kayyım'ın yazılarındaki ilmi konular kendi malı değildir. O, önceki İslam alimlerinin araştırıp ortaya koydukları meselelerden nakiller yapmış, ama emanet olan o nakilleri sahiplerine isnad etmeksizin kendisine mal etmiştir. Bu yüzdendir ki, iyi niyetli, saf kalbli okuyucular o tabirlerin İbni Kayyım'a ait olduklarını zanneder. Hakikatte ise alimlerin yazdığı eserlerden bol bol aktarmıştır.
Ebu Hamid bin Merzuk, Bera'atü'l-Eş'ariyyin, Bedir Yayınevi, 1994; s.22.
İbn-i Kayyimâin Nûniyyeâdeki Üslûbu
İbn-i Kayyimâin üslûbu, kavgacı, sataşmacı, karalayıcı, aceleci, muğâlâtacı ve saldırgandır. İlmî değil, âideolojikâtir. Zehebîânin, bir mektubunda İbn-i Teymiyyeâye, âHaccâcâın kılıcıyla İbn-i Hazmâın dili iki öz kardeşti. Billâhi sen o ikisiyle kardeş oldunâ dediği gibi, İbn-i Kayyimâin dili, Haccâcâın kılıcı gibiydi. Onda ilmî vakar ve ağırlığı bulamazsınız. Kendisi gibi âteşbîhâ ve âtecsîmâ inancında olmayanlar, âAllahâı, (hâşâ) belli bir yön veya mekâna yerleştirmeyenlerâ, ya âAllahtan korkmayanlarâ, ya âkalbinde zerre kadar îmân bulunmayanlarâ, ya âKurânı yalanlayanlarâ, ya âSünnetâi inkâr edenlerâ veya âCengiz hanâın ordusuânun askerleriâdirler. Bu tarz üslûbu hemen hemen her eserinde hâkim olmakla berâber, âNûniyyeâsinde çok açık ve nettir.
İbn-i Kayyimâin Nakillerindeki Îlmî Emâneti
İbn-i Kayyim âlimlerden yaptığı nakillerde de yeter miktarda güvenilebilecek bir kimse değildir. İmâm Sübkî ve imâm Kevserî, İbn-i Kayyimâin gerek Muâtezile gerek Cebriye ve gerekse Eşâariye tâifelerinden yaptığı bir çok nakil için âbu yalandırâ, âiftirâdırâ, âonlar böyle dememişlerdirâ, âaksine onlar, şöyle söylemişlerdirâ demektedirler. Başka kitablarında da, meselâ âtevessülâ hakkında dört mezheb imamından doğru olmayan nakillerde bulunduğu Ehl-i ilim tarafından isbât edilmiştir.
İbn-i Kayyimân Âlimlerin Sözlerini Anlayabilme Seviyesi
İmâm Sübkî ve İmâm Kevserîânin cevâblarından da açıkça anlaşılmaktadır ki, İbn-i Kayyim, ulemânın sözlerini anlayabilecek seviyede değildir. Âlimler bir söz söylerken O, çoğu kez, bu sözü yanlış anlayıp münâkaşasını tamamen o meseleye ecnebî/yabancı bir sâhada yürütmektedir. âAllahâın fâil olup olmadığıâ mevzuunda görüleceği gibi⦠Oânun hakkındaki bu âanlayamamaâ tesbîti, hatt-i zâtında hakkında yapılan bir hüsn-i zanndır. Aksi halde, ortada, âhâinlikâ veyâ âmuğâlataâ bahis mevzuu olacaktı.
İbn-i Kayyimâin İlmî Derinliği
İbn-i Kayyim, sadedinde olduğumuz kitabında âhâtıbuâl-leylâ yani gecenin karanlığında odun toplayan adam suretindedir. Dolayısıyla karanlıkta, odun yerine yılanı yakalayıp almaktadır. O, akîdede, rahatlıkla, âzayıfâ, hatta âuydurmaâ hadisleri delil olarak ileri sürebilmektedir. Nûniyyeâsinde, kılı kırka yaran bir âmunekkıd hadis hafızıâ ile değil de, âdeta âhurafeci vâizlerâ gibi bir tiple karşı karşıyasınız. Nitekim bu, getirdiği âzayıfâ, hatta âuydurmaâ hadisleri ileride sergilediğimizde açıkça görülecektir.
İbn-i Kayyimâin Muârızlarının Delîl ve Cevâblarına Yer Verip Vermediği
İbn-i Kayyim bunu asla yapmaz. O, tâbilerinin kafasını karıştırmaktan şiddetle korkan sahte şeyhler gibi, muârızlarının delillerinden ve cevablarından, hatta mücerred sözlerinden onları çok sakınır. Çürütmek için bile onları ağzına almamaya çalışır. Çizgisinden gidenlerin de tamamının tarzı hemen hemen böyledir.
Kasîde-i Nûniyyeânin İbn-i Kayyimâin Son Görüşleri Olup Olmadığı
İbn-i Kayyim bu akîdesinden ömrünün sonunda dönmüş olamaz mı? İnşâellah Ehl-i Sünnet akîdesine dönmüştür. Biz, dediklerimizi, aktardığımız sözleriyle sınırlı olarak diyoruz. Hâtimesine/son nefesine dâir şehâdette bulunmuyoruz. Ancak, İbn-i Receb el- Hanbelîânin âTabakâtüâl-Hanâbileâ sinde naklettiğine göre O, İbn-i Kayyim'e ölümünden bir sene gibi bir zaman önce devam etmiş ve bu Nûniyye'yi İbn-i Kayyimâden o zaman işitmiştir.
Kaynak: Hüseyin Avni KANSIZOĞLU, İnkişaf Dergisi, No: 7
Cehennem'in Son Bulacağı İddiası
"Ebediyet" kelimesi etrafındaki tartışma İbn Teymiyye ve talebesi İbnu'l-Kayyım ile başlamıştır. Evveliyatında Cehm b. Safvan'ın hem cennetin hem de cehennemin son bulacağı görüşü dışında bu kelimeyi cehennemin sonluluğu anlamında tartışan olmamıştır. Cehennemin ebedi olmadığını söylemenin küfür olduğunu ben söylemiyorum. Ehl-i Sünnet alimlerinin eserlerinde bu mesele hakkında oldukça açık beyan ve hükümler var. Hadi'l-Ervah ve içindeki deliller okunmuş ve gerekli şekilde cevaplandırılmıştır. Hatta bu, daha İbnu'l-Kayyım hayattayken yapılmıştır. Pek çok alim tarafından "müçtehid" olduğu söylenen Takiyyüddin es-Sübkî, el-İ'tibâr bi Bekâi'l-Cenneti ve'n-Nâr" adlı eserinde Hadi'l-Ervâh'taki hatalı yaklaşımı açık biçimde gözler önüne sermiştir. Ondan yüzyıllar sonra Muhammed b. İsmail el-Emîr, "Refâul-Estâr" adlı reddiye ile meselenin üstüne bir kere daha gitmiştir. Bu ikinci eser, sıkı bir Selefî ve İbn Teymiyye takipçisi olan el-Albânî tarafından tahkik ve neşredilmiştir. el-Albânî de orada İbn Teymiyye ve öğrencisinin hatalı olduğunu açık bir şekilde itiraf etmektedir.
Kaynak: Dr. E. Sifil, Milli Gazete, 30 Aralık 2007.
ibni kayyim konusundaki paylaşım için teşekkür ederiz
1350 yılında vefat etmiş..
tanımak lazım.
benim kafamda da ebu bekir sifil veya ali eren gibi kisilerinde alim olmadiklarina dair... onlar yaziyor biz okuyoruz ya iyi niyetli deillerse
benim kafamda da ebu bekir sifil veya ali eren gibi kisilerinde alim olmadiklarina dair... onlar yaziyor biz okuyoruz ya iyi niyetli deillerse
merhum mehmet oruç u unuttun
onların da aktardıkları kaynakları var. hataları var. tabiki hatasız olacak değillerdir. ancak emek verip zaman harcayıp bizim adımıza araştırıp makale haline getiriyorlar.
Kendilerinden Allah razı olsun
yog sandra olayindan sonra islam diyologda problem oldugun cozmus bulunmaktayim... cunku kadin hristiyan sevgilisini birakacagini soyluyo... ve aralarindan biri seni her halinle kabul eder diyo... oysaki o adam musluman olmadan evlenemez musluman bi kadinla... ve cemaat e bunu soyledigimde ... gozmun yaninda olan bu olayi yalanladiklarindan dolayi inaniyorum... ama tabi diyologcularin ehli sunnet disi oldugunu dusunmuyorum tamemen sadece yanildiklarini dusunuyorum.... cunku sandra olayinda mezhepsizzlige kadar en ince ayrintisina kadar da dikkat ettiler
benim kafamda da ebu bekir sifil veya ali eren gibi kisilerinde alim olmadiklarina dair... onlar yaziyor biz okuyoruz ya iyi niyetli deillerse
Ehl-i sünnete uygunsa mesele bitmiştir. Ayrıntılara dalmak ve çözülmüş meselelere girmek, vehhabilerin ve onların özentilerinin bozuk işidir. Kötü niyet işte budur.